اثري که ادعا مي شود قدمتي 1500 ساله دارد و به خط و زبان آرامي نوشته شده ،مشتمل بر 32 صفحه و روي پوست گوزن سياه و با طلاي سياه و سفيد نوشته شده است. جلد اين کتاب چوبي و با چرم تذهيب کاري شده است در حاشيه بعضي از صفحات اين اثر، صليب هاي درخشان به چشم مي خورند. اين اثر ظاهراً به خط و زبان آرامي نوشته شده است.
 

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران، به نقل از آژانس آناتولي، محمد يوجل کومانداش، مدير موزه مردم شناسي آنکارا با ذکر اين مطلب افزود: من متخصص خط آرامي نيستم اما پيش تر آثاري را که به خط آرامي بوده از نزديک ديده ام. البته اين احتمال وجود دارد که اين انجيل همان انجيل برنابا باشد که موضوع حرف و حديث هاي بسياري شده است.در عين حال، احتمال جعلي بودن آن هم دور از ذهن نيست و از اين رو بايد منتظر بررسي هاي متخصصان وزارت فرهنگ و توريسم ماند.

از شام آخر تا صليب

در حاشيه هاي اين انجيل، سمبول ها و تصاوير متنوعي به چشم مي خورند؛ نوشته هاي انجيل تنها بر يک روي صفحات نوشته شده و صفحات پشتي آن خالي رها شده اند.

در اين اثر، يک تصوير از« شام آخر » که براي جهان مسيحيت از اهميت ويژه اي برخوردار است ديده مي شود. تصويري نيز از يک صليب در اين اثر به چشم مي خورد که در کنار آن، تصوير صليبي ديگر که به احتمال براي يک سرباز رومي آماده شده، ديده مي شود. همچنين نماد خورشيد (نماد ميترائيست ها) در اين اثر وجود دارد. در يکي ديگر از تصاوير ، تصوير يک غار و صخره اي عظيم ديده مي شود.

به گفته مدير موزه مردم شناسي آنکارا در آينده نزديک اين انجيل 1500 ساله براي بررسي هاي بيشتر به خارج از ترکيه انتقال داده خواهد شد و آزمايش هاي لازم روي آن صورت خواهد گرفت. به علت اهميت اين اثر، از تمامي محافظان آن عکس تمام قد گرفته شده است.
ارطغرول گوناي، وزير فرهنگ و توريسم ترکيه اعلام کرده است که اين اثر تاريخي تحت مراقبت ويژه و شديد قرار دارد.

آيا اين انجيل برناباست؟

ادعا شده که انجيل برنابا که استناد به آن از طرف کليساي رومي در طول بيش از 1600 سال گذشته ممنوع اعلام شده، متعلق به يکي از شاگردان حضرت عيسي (ع) با نام اصلي « يوسف » است. در انجيل برنابا اعتقاد به تثليث و جنبه الوهيت حضرت مسيح (ع) رد شده است . ديگر اين که در اين انجيل آمده، حضرت ابراهيم(ع)، اسماعيل(ع) را براي قرباني کردن برگزيده بود و نه اسحاق را (آن طور که عامه مسيحيان اعتقاد دارند).

ممنوعيت و طرد انجيل برنابا به سال 325 ميلادي يعني « نشست نيقيه » (نيکومدياي فعلي در غرب ترکيه) باز مي گردد. به ادعاي برخي مورخان، در اين نشست تاريخي، اعتقاد به تثليث رسميت يافت و از ميان 300 انجيل موجود فقط چهار انجيل که به تثليث اعتقاد داشتند انتخاب و بقيه انجيل ها امحا شدند. ادعا مي شود که انجيل برنابا هم جزو اين انجيل هاي امحا شده بوده است؛ ادعايي که هيچ گاه اثبات نشده است.
 
امروزه قديمي ترين انجيل برناباي موجود متعلق به سال 1709 است که توسط کريمر سخنگوي پادشاه پروس، به زبان ايتاليايي کتابت شده است.

از ويژگي هاي اين انجيل، نوشته شدن آن به زبان مادري حضرت عيسي (ع) يعني آرامي است ( هرچند خود کلمه انجيل واژه اي يوناني و به معني مژده است) اين اثر از سوي واتيکان به عنوان اثري Apoktif اعلام شده است ( اثري که وجودش مورد قبول است اما محتويات آن  مورد قبول نيست).